Page 28 - 05-Patient Safety

562  คู่มือหลักสูตรความปลอดภัยของผู้ป่วยขององค์การอนามัยโลก: ฉบั บสหวิชาชีพ (ฉบับภาษาไทย) เล่ม 5
ใหม่ ในปัจจุบันยาปฏิ ชีวนะมักใช้ไม่ ได้ผล และมากกว่า 70% ของเชื้อ
แบคทีเรียที่เป็ นสาเหตุการติดเชื้อที่ได้รับจากการบริ การสุขภาพดื้ อต่อยา
ที่ใช้ในการรักษาอย่างน้อยหนึ่งชนิ ด เชื้อดื้อยาที่ พบในโรงพยาบาล เช่น
เชื้อสแตปออเรียสที่ดื้ อต่อยาเมทิซิลิน (MRSA) และเชื้อเอนเตอโรคอคคัสที่
ดื้อต่อยาแวนโคมัยซิน (VRE) เป็นเชื้อที่รักษายากมากที่สุด ซึ่งหมายความ
ว่าผู้ป่วยที่ได้รับเชื้อเหล่านี้จะต้ องอยู่โรงพยาบาลนานขึ้น และได้รับยาที่
ไม่ค่อยได้ ผล มีพิ ษมากกว่าและแพงกว่า ผู้ป่วยบางรายไม่หายจากการ
ติดเชื้อ บางรายเกิดภาวะแทรกซ้อนระยะยาว เนื่ องจากการเลือกยาที่ผิ ด
มารักษา หรือได้รับการรักษาด้วยยาที่ถู กต้องล่าช้า ความสูญเสียที่เกิดขึ้ น
ทั้งหมดยังไม่เป็นที่ทราบแน่ ชัด แต่มีผลกระทบสูง
วัณโรคดื้ อยาหลายขนานเป็นปัญหาส�ำคัญ เนื่องจากยาที่เคยใช้ใน
การรักษาไม่สามารถรักษาโรคให้หายได้ การแก้ปั ญหาที่สามารถน�ำไป
ปฏิบัติได้ มีอยู่แล้ว การติดเชื้อที่ได้ รับจากการบริการสุขภาพเป็นปัญหาใน
สถานพยาบาลปฐมภูมิ และในชุมชน
การปฏิบัติหลายอย่ างที่ควรถูกน�ำไปใช้ เพื่อหลีกเลี่ยงการปนเปื้อน
การก�ำจัดเชื้ อจุลชีพจากเครื ่องมือและสิ่ งแวดล้อม และป้องกันการแพร่
กระจายเชื้อจากคนไปสู่คน การใช้วิธีการหลายๆ วิธีร่วมกัน ช่วยให้สามารถ
ป้องกันและควบคุมการติดเชื้ อที่ได้ รับจากการบริการสุขภาพได้อย่างมี
ประสิทธิภาพ อย่ างไรก็ตามความซับซ้อนในการรักษาท�ำให้การควบคุม
การติดเชื้อเป็นเรื่องที่ท้าทาย
ผู้ให้บริการสุขภาพต้ องใช้วิธีการต่างๆ ในการป้องกันเชื้ อโรคชนิด
ต่างๆ ในสิ่งแวดล้อมด้วยมิใช่แค่โรงพยาบาล เมื่ อนักศึกษาปฏิ บัติงานใน
หอผู้ป่วย ที่คลินิก หรื อเยี่ยมบ้าน นักศึกษาอาจท�ำให้เกิดการแพร่กระจาย
เชื้อได้เช่นเดียวกับผู้ให้บริการสุขภาพอื่ นๆ เชื้อดื้อยามั กพบในโรงพยาบาล
เป็นส่วนใหญ่ แต่อาจแพร่กระจายในสถานบริการระดับอื่นๆ ที่ผู้ป่วยไปรับ
การรักษาได้
ความเชื่อมโยงระหว่างการท�ำความสะอาดมือ และการแพร่กระจาย
ของเชื้อโรคเป็นที่ทราบกันดี 200 ปีมาแล้ว ข้อมูลต่างๆ แสดงให้เห็นว่า การ
ท�ำความสะอาดมื อเป็นวิธีการที่ปฏิบัติ ได้ง่ายและมี ประสิทธิ ภาพในการลด
การติดเชื้อที่ได้รับจากการบริการสุขภาพ