Page 37 - 05-Patient Safety

571 
คู่มือหลักสูตรความปลอดภัยของผู้ป่วยขององค์การอนามัยโลก: ฉบับสหวิชาชีพ (ฉบับภาษาไทย) เล่ม 5
และเชื้อรา ที่ได้มาจากการสั มผัสกับผิวหนังโดยตรง หรือสัมผัสสิ่งแวดล้อม
ที่มีเชื้อเหล่านั้น เชื้อเหล่านี้สามารถแพร่จากมือบุคลากรไปยังผู้ป่วยหรือ
สิ่งแวดล้อมของผู้ป่วยได้ เชื้ อเหล่านี้ถูกขจั ดได้หากล้ างมืออย่ างเพียงพอ
มีหลักฐานว่าการท�ำความสะอาดมือสามารถตัดวงจรการแพร่เชื้อในสถาน
บริการทางการแพทย์และสาธารณสุ ข และลดอุบัติการณ์การเกิดการติ ดเชื้อ
และอัตราการพบเชื้อก่ อนิคม (colonization)
เมื่อใดควรท� ำความสะอาดมือ
การท�ำความสะอาดมื อเป็ นการป้ องกันการเกิดเชื้ อก ่อนิ คม
(colonization) และการติดเชื้อของผู้ป่วย และบุคลากร รวมทั้ งการปนเปื้อน
ของเชื้อในสิ่งแวดล้อม ดั งนั้นข้อบ่งชี้ในการท�ำความสะอาดมือคือ ทุกครั้งที่
เชื้อมี โอกาสจะแพร่จากพื้นผิ วหนังหนึ่งไปสู่อีกพื้นผิ วหนังหนึ่ง
การระบุว่าเมื่อใดบ้ างที่จะต้องล้ างมือ องค์การอนามัยโลกได้ระบุ
5 สถานการณ์ที่ควรล้างมือ (My 5 Moments for Hand Hygiene model)
[16] ดังนี้
1. ก่อนสัมผัสผู้ป่วย
2. ก่อนท�ำหัตถการที่ต้องสะอาด/ปลอดเชื้อ
3. หลังสัมผัสสารน�้ ำจากร่างกายที่เสี่ยงต่ อการติดเชื้อ
4. หลังสัมผัสผู้ ป่วย
5. หลังสัมผัสสิ่งแวดล้ อมรอบๆ ตัวผู้ป่วย
การถูมือหรือการท�ำความสะอาดมือ
การถูมือด้วยแอลกอฮอล์ เป็นวิธีที่นิยมใช้ ในการปฏิบัติงานในสถาน
บริการทางการแพทย์และสาธารณสุข ทั้งนี้เพราะแอลกอฮอล์ออกฤทธิ์เร็ ว
กว่าสบู่ในการท� ำลายเชื้ อ และออกฤทธิ์ได้ นานกว่าและใช้เวลาน้อยกว่า
และผลข้างเคียง เช่น มือแห้งแตกน้อยกว่า หากใช้ สูตรผสมของน�้ำยาถู มือ
ที่ถูกต้อง เมื่อเปรี ยบเทียบกั บการท�ำความสะอาดมือด้ วยน�้ำกั บสบู่ ข้อดี
อีกประการหนึ่งคือการเช็ดมือท�ำได้ง่าย ณ จุดที่ ให้บริการ เพราะไม่ ต้อง
พึ่งน�้ำสะอาด สบู่ และผ้าเช็ดมือ อย่างไรก็ตามมีบางสถานการณ์ที่จ�ำเป็ น
ต้องล้างมือ