227
คู่
มื
อหลั
กสู
ตรความปลอดภั
ยของผู้
ป่
วยขององค์
การอนามั
ยโลก: ฉบั
บสหวิ
ชาชี
พ (ฉบั
บภาษาไทย) เล่
ม 2
ผู
้
เชี่
ยวชาญเรื่
องความปลอดภั
ยของผู
้
ป่
วย และนั
กพั
ฒนาการ
ศึ
กษามี
จ�
ำนวนน้
อย และบุ
คคลเหล่
านี้
อยู
่
ห่
างกั
น และปฏิ
บั
ติ
งานแยกกั
น
นี่
เป็
นอุ
ปสรรคส�
ำคั
ญต่
อการแลกเปลี
่
ยนข้
อมู
ล การสร้
างนวั
ตกรรม และ
การพั
ฒนา จึ
งมั
กส่
งผลให้
มี
การปฏิ
บั
ติ
งานที
่
ซ�้
ำซ้
อนโดยไม่
จ�
ำเป็
น รวมถึ
ง
การใช้
ทรั
พยากร และการคิ
ดกิ
จกรรมการเรี
ยน การมี
กลุ
่
มคิ
ดเรื่
องวิ
ธี
การ
ให้
การศึ
กษาเรื่
องนี้
ในระดั
บนานาชาติ
อาจสร้
างความมั่
นใจได้
ว่
า สามารถ
พั
ฒนาศั
กยภาพของการศึ
กษาเรื
่
องความปลอดภั
ยของผู
้
ป่
วยได้
และ
สามารถขยายการอบรมไปได้
ทั
่
วโลก นี่
เป็
นหนทางที
่
ประเทศพั
ฒนาแล้
วจะ
ได้
แลกเปลี่
ยนทรั
พยากรกั
บประเทศก�
ำลั
งพั
ฒนา
เอกสารอ้
างอิ
ง
1. Schwarz MR, Wojtczak A. Global minimum essential requirements:
a road towards competency oriented medical education. Medical
Teacher, 2002, 24:125-129.
2. World Health Organization,
Working together for Health
, The
World Health Report 2006 (http://www.who.int/whr/2006/whr06_
en.pdf; accessed 15 June 2011).
3. Harden RM. International medical education and future directions:
a global perspective.
Academic Medicine
, 2006, 81 (Suppl.):
S22-S29.
4. Harden RM, Hart IR. An international virtual medical school
(IVIMEDS): the future for medical education?
Medical Teacher
.