Page 25 - 02-Patient Safety

97 
คู่มือหลักสูตรความปลอดภัยของผู้ป่วยขององค์การอนามัยโลก: ฉบับสหวิชาชีพ (ฉบับภาษาไทย) เล่ม 2
ความปลอดภัยของผู้ป่วยเป็นเรื่องที่สามารถสอนได้ [9,10] ผู้สอนจ�ำนวน
มากไม่คุ้นเคยกับเนื้อหาวิชาการเรื่องนี้ และไม่มั่นใจที่จะบูรณาการเนื้อหา
เรื่องนี้เข้าไปในหลักสูตรที่ใช้อยู่ [11,12] ประการที่ สอง ผู้สอนจ�ำเป็นต้อง
เปิดใจที่จะรับองค์ ความรู้ใหม่ๆ [3] ความยากล�ำบากประการหนึ่งก็คือ ความ
ล�ำบากใจที่ จะบรรจุองค์ความรู้ที่มาจากวิชาชีพอื่นเข้าไปในหลั กสูตร อาทิ
เช่น การคิ ดอย่างเป็ นระบบ หรือวิธีการปรับปรุงคุณภาพบริ การ เป็นต้ น
[10] นอกจากนี้หลักสู ตรเดิมมักจะเน้นเรื่องการรักษามากกว่าการป้ องกัน
ท�ำให้เกิดวัฒนธรรมที่จะไม่ให้ความส�ำคัญกับเหตุการณ์ที่ยังไม่เกิดขึ้น (non-
event) เช่น เหตุ การณ์ที่ไม่พึ งประสงค์ที่ป้องกันได้ (preventable adverse
event) [3] ประการที่สาม เป็นปัจจัยที่ เกี่ยวข้องกั บทัศนคติแบบดั้งเดิม
เช่น ความสัมพันธ์ระหว่างครูกั บนักศึกษาในลักษณะเป็ นล�ำดับชั้น และ
การแข่งขันมากกว่าความร่วมมื อ [9] และการมองว่าครูเป็น “ผู้เชี่ยวชาญ”
ซึ่งเป็นผู้ให้ สาระความรู้แก่นักศึกษา [3,4]
คู่มือหลักสูตรนี้ต้องการที่จะลดช่องว่างในการเรียนการสอนเรื่องความ
ปลอดภัยของผู้ป่วย โดยออกแบบหลักสูตรเป็นแบบรวบยอด เพื่อให้ ความรู้และ
ช่วยพัฒนาทักษะพื้นฐานส�ำหรับนักศึกษาในสาขาบริการสุขภาพ เพื่อจะเตรียม
นักศึกษาให้พร้อมที่จะปฏิบัติงานให้บริการในสภาพแวดล้อมที่หลากหลาย
เอกสารอ้างอิ ง
1. Brennan TA et al. Incidence of adverse events and negligence
in hospitalized patients: results of the Harvard Medical Practice
Study I. New England Journal of Medicine, 1991, 324:370-376.
2. Runciman B, Merry A, Walton M. Safety and ethics in healthcare: a
guide to getting it right, 1st ed. Aldershot, UK, Ashgate Publishing
Ltd, 2007.
3. Stevens D. Finding safety in medical education. Quality & Safety
in Health Care, 2002, 11:109-110.
4. Johnstone MJ, Kanitsake O. Clinical risk management and patient
safety education for nurses: a critique. Nurse Education Today,
2007, 27:185-191.