Page 24 - 02-Patient Safety

96  คู่มือหลักสูตรความปลอดภัยของผู้ป่วยขององค์การอนามัยโลก: ฉบั บสหวิชาชีพ (ฉบับภาษาไทย) เล่ม 2
เรื่องนี้ ส่วนนี้จะวางพื้นฐานส�ำหรับการพัฒนาศักยภาพในการจัดการศึ กษา
เรื่องความปลอดภัยของผู้ป่วย ส่วน B เป็นโปรแกรมที่มี ลักษณะรวบยอด
ใช้ง่าย แบ่งเป็นหัวข้อชัดเจน ที่สามารถน� ำไปใช้ได้ทั้งหมด หรืออาจจะใช้
บางหัวข้อก็ได้
ท�ำไมต้องพัฒนาคู่มือหลักสู ตรนี้
นับแต่การศึกษาของมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ ด [1] ในปี ค.ศ.1991 ซึ่ง
เป็นครั้งแรกที่ มีการกล่าวถึ งอันตรายที่เกิดขึ้ นกับผู้ ป่วย และต่อมาหลาย
ประเทศได้รายงานผลในท�ำนองเดียวกันนี้ แม้ว่าจะมีความแตกต่างกันในแง่
วัฒนธรรมและระบบบริการสุขภาพ ความตระหนักว่าระบบบริ การสุขภาพมี
ส่วนที่ก่อให้เกิดอันตรายต่อผู้ป่วย ยิ่งท�ำให้มีการวิเคราะห์เจาะลึกเรื่องการ
ให้บริการผู้ป่วยในบริบทของระบบบริการที่มี ความซับซ้อนมากขึ้นเรื่อยๆ
ความซับซ้ อนทวี ขึ้นจากการเปลี่ ยนแปลงอย่างรวดเร็ วของเทคโนโลยี
ทางการแพทย์ และอุปสงค์ของบริ การ [2,3] แพทย์ พยาบาล ผดุงครรภ์
ทันตแพทย์ เภสัชกร และบุคลากรสุขภาพอื่นๆ ถูกคาดหวังว่าจะต้องปรับ
ตัวและจัดการกับระบบที่ซับซ้อนนี้ในการปฏิบัติงานประจ�ำวัน ให้บริการที่
ใช้หลักฐานข้อมู ลวิชาการ และต้องดูแลสภาพแวดล้อมที่ปลอดภั ยส�ำหรับ
ผู้ป่วย แต่เราจะคาดหวังเรื่องนี้ได้อย่างไร หากไม่มีการเรี ยนการสอนหรือ
การฝึกอบรมแก่ บุคลากรเพื่ อให้เข้าใจแนวคิ ดและหลักการอย่างเหมาะสม
การเรียนการสอนความรู ้ เรื่องความปลอดภัยของผู้ป่วยให้แก่บุคลากร
สุขภาพในระดั บมหาวิทยาลัยยังไม่สอดคล้องกับความต้องการของบุคลากร
[3-7] ตัวอย่างเช่น ระบบการรายงานอุบัติการณ์ส�ำหรับความคลาดเคลื่ อน
ทางยาหรือการผ่ าตัดผิด มีการปฏิบัติ มานานหลายปีแล้วในหลายประเทศ
แต่การก�ำหนดเนื้อหาหลักสูตรเรื่ องความผิดพลาดของระบบบริการสุขภาพ
และความปลอดภัยของผู ้ป่วยในระดับปริญญาตรีเพิ่งจะเริ่ มมีการตี พิมพ์ใน
วารสารเมื่อไม่กี่ ปีมานี้ [5,8]
ปัจจัยที่เป็นอุปสรรคของการให้ความรู้เรื่องความปลอดภัยของผู้ป่วย
มีหลายประการ
ประการแรก ผู้สอนไม่เห็ นความส�ำคัญว่ าการเรียนการสอนเรื่องนี้
เป็นสิ่งจ�ำเป็นในหลักสูตรระดับปริญญาตรี และไม่คิ ดว่าการสอนทักษะเรื่ อง