Page 52 - 04-Patient Safety

440  คู่มือหลักสูตรความปลอดภัยของผู้ป่วยขององค์การอนามัยโลก: ฉบั บสหวิชาชีพ (ฉบับภาษาไทย) เล่ม 4
4 ขั้นตอนต่อไปนี้ มี การใช้ทั่วไปในการจัดการความเสี่ยงทางคลินิก
1. ระบุความเสี่ยง
2. ประเมินความถี่ และความรุนแรงของความเสี่ยง
3. ลดหรือก�ำจัดความเสี่ยง
4. ประเมิ นค่ าใช้ จ ่ ายที่ประหยั ดจากการลดความเสี่ ยง หรือ
ค่าใช้จ่ายอื่นๆ ที่ไม่ต้องน�ำมาใช้ จ่ายในการจั ดการความเสี่ยง
นักศึกษาและผู้ให้บริการสุขภาพอื่นๆ ทั้งหมดจะมีความตระหนักอย่าง
มากถึงความเสี่ยงต่อผู้ป่วย หัวข้อที่ 1 ในคู่มือหลักสูตรนี้ได้ให้แนวทางถึงขนาด
ของผลเสียที่เกิดขึ้ นจากการดูแลผู้ป่วย ซึ่ งเป็นสิ่งตรงกันข้ามกับฉากหลัง
(backdrop) ที่องค์กรรับรู้เกี่ยวกั บการจัดการความเสี่ยงทางคลินิก การจัดการ
ความเสี่ยงท�ำให้เกิดการหาความผิดพลาดที่มี โอกาสเกิดขึ้นได้ การบริการ
สุขภาพด้วยตัวของมันเองมีความเสี่ยงซ่อนอยู่ภายใน และแม้ว่าไม่สามารถที่
จ�ำกัดความเสี่ยงทั้งหมดได้ แต่มีกิจกรรมและการกระท�ำที่สามารถจะลดโอกาส
ที่จะท�ำให้เกิดความผิดพลาดได้ การจัดการความเสี่ยงทางคลิ นิกมีความ
เกี่ยวข้องกับนักศึกษา เพราะว่าเป็นที่ตระหนักดีว่าการดูแลและการรั กษา
ทางคลินิกเป็นเรื่องที่เสี่ยง และเหตุการณ์ที่เป็นลบอาจเกิดขึ้นได้ นักศึ กษา
(เช่นเดียวกั บผู้ ให้บริการสุขภาพอื่นๆ) ควรต้องหมั่นชั่ งน�้ำหนักระหว่าง
ความเสี่ยงกับผลดีที่คาดว่าจะเกิดขึ้นในแต่ละสถานการณ์ในคลิ นิก แล้วจึง
ค่อยลงมือด�ำเนินการ ประกอบด้วยความตระหนักถึงข้อจ�ำกัดของคนหนึ่งๆ
และการขาดประสบการณ์ การขาดการดูแลจากครูผู ้ สอน นักศึ กษาควรหา
ข้อมูลเกี่ยวกับความเสี่ยงที ่ ผ่านมาในอดีต และมีส่วนร่วมอย่างแข็งขันในความ
พยายามที่จะป้องกันการเกิดซ�้ำ ตัวอย่างเช่น นักศึ กษาอาจลองหาข้อมูลที่
เกี่ยวกับการท�ำความสะอาดมือ เพื่อลดการแพร่เชื้อตามแนวปฏิบัติ ว่ามีผู ้ที่
ปฏิบัติ ตามมากน้อยเพียงใด ในความหมายนี้ก็คือนักศึ กษาก็จะปฏิบัติเชิ งรุก
ก่อนการเกิดปัญหา เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงปัญหาแทนการแก้ ปัญหาที่เกิดขึ้น
ค�ำส�ำคัญ
ความเสี่ยงทางคลินิก การรายงานสถานการณ์หวุดหวิ ด การรายงาน
ความผิดพลาด การประเมิ นความเสี่ยง อุบัติการณ์ การติดตามอุบัติการณ์