Page 33 - 05-Patient Safety

567 
คู่มือหลักสูตรความปลอดภัยของผู้ป่วยขององค์การอนามัยโลก: ฉบับสหวิชาชีพ (ฉบับภาษาไทย) เล่ม 5
การแพร่กระจายเชื้อทางอ้อม
การติดเชื้ ออาจเกิดจากการสัมผัสอุปกรณ์การแพทย์ เช่น ปรอท
วัดไข้ หรืออุปกรณ์อื่นๆ ที่มีเชื้อปนเปื้อนจากการท�ำลายเชื้อที่ไม่เพียงพอ
รวมทั้งของเล่น ซึ่งบุคลากรใช้กับผู้ ป่วยรายหนึ่งแล้วน�ำไปใช้กับผู้ป่วยรายอื่น
การแพร่กระจายเชื้อวิ ธีนี้เป็นการแพร่เชื้อที่พบบ่อยที่สุด
การแพร่กระจายเชื้อจากฝอยละอองน�้ ำมูกน�้ำลาย
ฝอยละอองน�้ำมูกน�้ำลายซึ่งอาจมีเชื้อก่ อโรคอยู่ด้ วย ถูกปล่อยออก
มาจากผู้มี เชื้อโดยการไอ จาม หรื อพูด รวมทั้งการท�ำหัตถการต่ างๆ เช่น
การดูดเสมหะ การใส่ ท่อช่วยหายใจ ฝอยละอองเหล่านี้ออกจากผู้ที่มีเชื้อ
ไปสัมผัสเยื่ อบุของผู ้ที่มี ความไวต่อการเป็ นโรคในระยะใกล้กั น การใช้
ผ้าปิดปากและจมูกสามารถป้องกันการแพร่กระจายเชื้อโดยวิธีนี้ได้
การแพร่กระจายเชื้อทางอากาศ
การแพร่กระจายเชื้อทางอากาศของโรคติดเชื้อ เกิดขึ้นโดยการกระจาย
ของเชื้อที่มีอนุภาคเล็กมากที่ล่องลอยอยู่ในอากาศ (airborne droplet nuclei)
หรืออนุภาคเล็กๆ ที่มีเชื้อก่ อโรคแฝงอยู่ ซึ่ งสามารถอยู่ในอากาศได้เป็น
เวลานาน (ได้แก่ สปอร์ของเชื้อแอสเปอจิลรัส และเชื้อไมโคแบคทีเรี ยม
ทิวเบอร์คิ วโลซิ ส) เชื้อเหล่านี้สามารถแพร่กระจายไปได้ไกลโดยกระแส
อากาศ และอาจมีผู ้สู ดหายใจเอาเชื้อเข้ าไปโดยไม่ได้ สัมผัสโดยตรงกับ
แหล่งของเชื้อ
การติดเชื้อทางผิวหนัง
การติดเชื้อทางผิวหนัง เกิดขึ้ นจากแผลถูกของมี คมที่มีการปนเปื ้อน
ผู้ป่วยที่มีความไวต่ อการติดเชื้อที่ได้ รับจากการบริการสุขภาพ 9 10
ผู ้ป่ วยที่ มี โอกาสเกิ ดการเจริญของเชื้ อก่อนิ คม (colonization)
หรือเกิดการติดเชื้ อ ประกอบด้วยผู้ ที่ป่วยด้วยโรคทางอายุุรกรรมรุนแรง
เพิ่งถู กผ่าตั ด หรือมี การสอดใส่อุปกรณ์ เช่น สายสวนปั สสาวะหรือท่อช่ วย
หายใจ