107
คู่
มื
อหลั
กสู
ตรความปลอดภั
ยของผู้
ป่
วยขององค์
การอนามั
ยโลก: ฉบั
บสหวิ
ชาชี
พ (ฉบั
บภาษาไทย) เล่
ม 2
หั
วข้
อที่
1 ความปลอดภั
ยของผู้
ป่
วยคื
ออะไร
เป็
นที่
ทราบว่
ามี
ความจ�
ำเป็
นมากขึ้
นที่
บุ
คลากรวิ
ชาชี
พต้
องน�
ำหลั
ก
การและแนวคิ
ดเรื่
องความปลอดภั
ยของผู
้
ป่
วยมาผนวกในการปฏิ
บั
ติ
งาน
ในปี
ค.ศ. 2002 ในการประชุ
มสมั
ชชาองค์
การอนามั
ยโลก (World Health
Assembly) ประเทศสมาชิ
กได้
บรรลุ
ข้
อตกลงเรื่
องความปลอดภั
ยของผู
้
ป่
วย
ในอั
นที่
จะลดอั
นตรายและความทุ
กข์
ทรมานของผู
้
ป่
วยและครอบครั
ว
ประกอบกั
บหลั
กฐานจากข้
อมู
ลเชิ
งประจั
กษ์
ชี้
ชั
ดว่
าการพั
ฒนาความ
ปลอดภั
ยของผู
้
ป่
วยจะช่
วยลดค่
าใช้
จ่
าย ผลการวิ
จั
ยชี้
ว่
าบางประเทศมี
ค่
าใช้
จ่
ายที่
เกิ
ดจากการเพิ่
มวั
นอยู
่
รั
กษาในโรงพยาบาลที่
นานขึ้
น การฟ้
องร้
อง
การติ
ดเชื้
อที่
ได้
รั
บจากการบริ
การสุ
ขภาพ การสู
ญเสี
ยรายได้
ความพิ
การ
และค่
าใช้
จ่
ายทางการแพทย์
คิ
ดเป็
นมู
ลค่
าระหว่
าง 6-29 พั
นล้
านดอลลาร์
สหรั
ฐต่
อปี
ขึ้
นกั
บสภาพเศรษฐกิ
จของแต่
ละประเทศ [3,4]
รายงานวิ
จั
ยในหลายประเทศมี
ข้
อมู
ลมากมายชี้
ว่
า จ�
ำนวนผู
้
ป่
วยที่
ได้
รั
บอั
นตรายจากบริ
การสุ
ขภาพมี
ค่
อนข้
างสู
ง ไม่
ว่
าจะเป็
นความพิ
การอย่
าง
ถาวร การต้
องเพิ่
มวั
นที่
อยู
่
รั
กษาในโรงพยาบาล (length of stay: LOS)
หรื
อแม้
แต่
เสี
ยชี
วิ
ต ในช่
วงทศวรรษที่
ผ่
านมา เราได้
เรี
ยนรู
้
ว่
าเหตุ
การณ์
ที่
ไม่
พึ
งประสงค์
เหล่
านี้
ไม่
ได้
เกิ
ดขึ้
นจากความตั้
งใจที่
จะท�
ำร้
ายผู
้
ป่
วย แต่
เหตุ
การณ์
เช่
นนี้
เป็
นผลจากความซั
บซ้
อนของระบบบริ
การสุ
ขภาพที่
เป็
นอยู
่
ในปั
จจุ
บั
น โดยเฉพาะอย่
างยิ
่
งในประเทศที่
พั
ฒนาแล้
ว ที่
ซึ
่
งการให้
การรั
กษา
และผลลั
พธ์
ของการบริ
การผู
้
ป่
วยแต่
ละคนขึ้
นกั
บปั
จจั
ยหลายอย่
าง มิ
ใช่
เป็
น
เพี
ยงสมรรถนะของผู้
ให้
บริ
การเท่
านั้
น เมื่
อการให้
บริ
การต้
องประกอบด้
วย
บุ
คลากรหลายฝ่
าย (แพทย์
พยาบาล เภสั
ชกร และผู
้
ให้
บริ
การสุ
ขภาพอื่
นๆ)
การให้
การบริ
การที่
มั่
นใจได้
ว่
าผู้
ป่
วยมี
ความปลอดภั
ยจึ
งเป็
นเรื่
องยาก เว้
น
แต่
ว่
าได้
มี
การออกแบบระบบที่
ดี
เพื
่
อให้
ได้
ข้
อมู
ลที่
ครบถ้
วน ทั
นการณ์
และ
สร้
างความเข้
าใจกั
บบุ
คลากรทุ
กวิ
ชาชี
พที่
เกี่
ยวข้
อง
ในประเทศก�
ำลั
งพั
ฒนาก็
ประสบปั
ญหาเช่
นกั
น มี
ปั
จจั
ยที่
ไม่
พึ
งประสงค์
หลายอย่
างร่
วมกั
น อาทิ
เช่
น การขาดแคลนบุ
คลากร โครงสร้
าง
ที่
ไม่
พอเพี
ยงและจ�
ำนวนผู้
ป่
วยที่
มากเกิ
นไป การขาดแคลนผลิ
ตภั
ณฑ์
การ
บริ
การ และการขาดแคลนวั
สดุ
อุ
ปกรณ์
พื้
นฐาน สุ
ขอนามั
ยและสภาพแวดล้
อม
ที่
ไม่
ดี
ทั้
งหมดอาจเกิ
ดจากความจ�
ำกั
ดของทุ
นทรั
พย์
ปั
จจั
ยทั้
งหมดนี้
ล้
วน