Page 35 - 02-Patient Safety

Basic HTML Version

107
คู่
มื
อหลั
กสู
ตรความปลอดภั
ยของผู้
ป่
วยขององค์
การอนามั
ยโลก: ฉบั
บสหวิ
ชาชี
พ (ฉบั
บภาษาไทย) เล่
ม 2
หั
วข้
อที่
1 ความปลอดภั
ยของผู้
ป่
วยคื
ออะไร
เป็
นที่
ทราบว่
ามี
ความจ�
ำเป็
นมากขึ้
นที่
บุ
คลากรวิ
ชาชี
พต้
องน�
ำหลั
การและแนวคิ
ดเรื่
องความปลอดภั
ยของผู
ป่
วยมาผนวกในการปฏิ
บั
ติ
งาน
ในปี
ค.ศ. 2002 ในการประชุ
มสมั
ชชาองค์
การอนามั
ยโลก (World Health
Assembly) ประเทศสมาชิ
กได้
บรรลุ
ข้
อตกลงเรื่
องความปลอดภั
ยของผู
ป่
วย
ในอั
นที่
จะลดอั
นตรายและความทุ
กข์
ทรมานของผู
ป่
วยและครอบครั
ประกอบกั
บหลั
กฐานจากข้
อมู
ลเชิ
งประจั
กษ์
ชี้
ชั
ดว่
าการพั
ฒนาความ
ปลอดภั
ยของผู
ป่
วยจะช่
วยลดค่
าใช้
จ่
าย ผลการวิ
จั
ยชี้
ว่
าบางประเทศมี
ค่
าใช้
จ่
ายที่
เกิ
ดจากการเพิ่
มวั
นอยู
รั
กษาในโรงพยาบาลที่
นานขึ้
น การฟ้
องร้
อง
การติ
ดเชื้
อที่
ได้
รั
บจากการบริ
การสุ
ขภาพ การสู
ญเสี
ยรายได้
ความพิ
การ
และค่
าใช้
จ่
ายทางการแพทย์
คิ
ดเป็
นมู
ลค่
าระหว่
าง 6-29 พั
นล้
านดอลลาร์
สหรั
ฐต่
อปี
ขึ้
นกั
บสภาพเศรษฐกิ
จของแต่
ละประเทศ [3,4]
รายงานวิ
จั
ยในหลายประเทศมี
ข้
อมู
ลมากมายชี้
ว่
า จ�
ำนวนผู
ป่
วยที่
ได้
รั
บอั
นตรายจากบริ
การสุ
ขภาพมี
ค่
อนข้
างสู
ง ไม่
ว่
าจะเป็
นความพิ
การอย่
าง
ถาวร การต้
องเพิ่
มวั
นที่
อยู
รั
กษาในโรงพยาบาล (length of stay: LOS)
หรื
อแม้
แต่
เสี
ยชี
วิ
ต ในช่
วงทศวรรษที่
ผ่
านมา เราได้
เรี
ยนรู
ว่
าเหตุ
การณ์
ที่
ไม่
พึ
งประสงค์
เหล่
านี้
ไม่
ได้
เกิ
ดขึ้
นจากความตั้
งใจที่
จะท�
ำร้
ายผู
ป่
วย แต่
เหตุ
การณ์
เช่
นนี้
เป็
นผลจากความซั
บซ้
อนของระบบบริ
การสุ
ขภาพที่
เป็
นอยู
ในปั
จจุ
บั
น โดยเฉพาะอย่
างยิ
งในประเทศที่
พั
ฒนาแล้
ว ที่
ซึ
งการให้
การรั
กษา
และผลลั
พธ์
ของการบริ
การผู
ป่
วยแต่
ละคนขึ้
นกั
บปั
จจั
ยหลายอย่
าง มิ
ใช่
เป็
เพี
ยงสมรรถนะของผู้
ให้
บริ
การเท่
านั้
น เมื่
อการให้
บริ
การต้
องประกอบด้
วย
บุ
คลากรหลายฝ่
าย (แพทย์
พยาบาล เภสั
ชกร และผู
ให้
บริ
การสุ
ขภาพอื่
นๆ)
การให้
การบริ
การที่
มั่
นใจได้
ว่
าผู้
ป่
วยมี
ความปลอดภั
ยจึ
งเป็
นเรื่
องยาก เว้
แต่
ว่
าได้
มี
การออกแบบระบบที่
ดี
เพื
อให้
ได้
ข้
อมู
ลที่
ครบถ้
วน ทั
นการณ์
และ
สร้
างความเข้
าใจกั
บบุ
คลากรทุ
กวิ
ชาชี
พที่
เกี่
ยวข้
อง
ในประเทศก�
ำลั
งพั
ฒนาก็
ประสบปั
ญหาเช่
นกั
น มี
ปั
จจั
ยที่
ไม่
พึ
งประสงค์
หลายอย่
างร่
วมกั
น อาทิ
เช่
น การขาดแคลนบุ
คลากร โครงสร้
าง
ที่
ไม่
พอเพี
ยงและจ�
ำนวนผู้
ป่
วยที่
มากเกิ
นไป การขาดแคลนผลิ
ตภั
ณฑ์
การ
บริ
การ และการขาดแคลนวั
สดุ
อุ
ปกรณ์
พื้
นฐาน สุ
ขอนามั
ยและสภาพแวดล้
อม
ที่
ไม่
ดี
ทั้
งหมดอาจเกิ
ดจากความจ�
ำกั
ดของทุ
นทรั
พย์
ปั
จจั
ยทั้
งหมดนี้
ล้
วน