Page 69 - 04-Patient Safety

457 
คู่มือหลักสูตรความปลอดภัยของผู้ป่วยขององค์การอนามัยโลก: ฉบับสหวิชาชีพ (ฉบับภาษาไทย) เล่ม 4
และอย่างไร บุคคลนี้จะสามารถช่วยเขาได้ หากเขาตกอยู่ในสถานการณ์
ที่ความรู้ และทักษะในปัจจุบันที่เขามีอยู่ไม่มากพอ มีความส�ำคัญเป็นอย่าง
ยิ่งที่นักศึกษาจะต้องร้องขอความช่วยเหลือ ในกรณี ที่เขารู้สึกอึ ดอัดที่ จะ
ท�ำเช่นนั้น ผู้ ให้บริการสุขภาพทุ กสาขาชื่นชมนักศึกษาที่อยู่ในระยะเริ่ มต้น
ในวิชาชีพ ซึ่ งยังมี ความรู้และทักษะจ� ำกัด เขาไม่ ได้คาดหวั งว่ านักศึกษา
หรือผู้ ให้บริการสุขภาพที่จบใหม่ ได้สั่งสมความรู้มาอย่างลึกซึ้งที่จะให้การ
รักษาผู ้ป่วยได้ อย่างอิสระ เขาคาดหวังให้นักศึกษาร้องขอความช่วยเหลือ
แต่เป็นการยากที่จะมีผู ้แนะน�ำหรื อผู้ นิเทศอยู่ด้วย หากเป็นกรณีเช่ นนี้
นักศึกษาควรหาความช่วยเหลือจากบุคคลอื่นที่เหมาะสมที่ปฏิบัติงานประจ�ำ
ณ ที่นั้น เรื่องนี้สามารถที่จะพูดคุยให้ผู้ นิเทศได้ เพื่อที่จะได้รับรู้และจัดการ
เวลามาพบนักศึกษา
การมีส่วนร่วมในการประชุมเพื่ ออภิปรายการจัดการความเสี่ยงและ
ความปลอดภัยของผู้ป่วย
ในระยะแรก นักศึกษาอาจไม่รู้ว่าสถานบริการนั้ นมีโปรแกรมการ
จัดการความเสี่ ยงหรือไม่ นักศึกษาสามารถถามได้จากบุคลากรอาวุโส หรือ
ผู้จัดการเกี่ยวกับโปรแกรมการจัดการความเสี่ยง และถามถึงความเป็นไป
ได้ของการเข้ าร่วมประชุม เพื่อดูว่าระบบนั้นช่วยปกป้องผู้ป่วยได้อย่างไร
การตอบสนองอย่างเหมาะสมแก่ผู้ป่ วยและครอบครัวหลังจากเกิด
เหตุการณ์ที่ไม่พึงประสงค์
นักศึกษาไม่ได้ถูกคาดหวังว่าจะเป็นผู้ เปิดเผยถึงเหตุการณ์ ที่ไม่พึง
ประสงค์แก่ ผู้ป่วยและครอบครั ว หากเขาถูกขอร้องให้ท�ำ เขาควรเริ่ มขอ
ความช่วยเหลื อจากอาจารย์หรือผู ้แนะน�ำที่อาวุโสทันที หลายๆ องค์ กร
บริการสุ ขภาพได้น�ำแนวทาง การเปิดเผยอย่างตรงไปตรงมาใช้แก่ผู ้ป่วย
หลังจากการเกิดเหตุการณ์ที่ไม่พึ งประสงค์ มี ความส�ำคัญเป็ นอย่างยิ่งที่
ไม่ควรเร่งรีบในการท� ำกระบวนการนี้ ควรมีความโปร่งใส และกระท�ำเป็ น
ขั้นตอนที่จะท� ำให้มั่ นใจได้ว่าความผิดเหล่ านี้จะไม่เกิดขึ้ นอีก