Page 76 - 03-Patient Safety

288  คู่มือหลักสูตรความปลอดภัยของผู้ป่วยขององค์การอนามัยโลก: ฉบั บสหวิชาชีพ (ฉบับภาษาไทย) เล่ม 3
ปฏิบัติงานอย่างมีจริยธรรมทุกวัน
การเรียนเป็นผู้ประกอบวิชาชีพที่ ดี ต้ องอาศัยการสังเกตผู้ให้ บริการ
สุขภาพอาวุโสที่น่านับถือ เช่นเดี ยวกับต้ องฝึกปฏิบัติ หาประสบการณ์จาก
ผู้ป่วย สิทธิพิ เศษหนึ่งที่นักศึกษาได้รับคือการเรียนรู้จากการลงมือปฏิบัติ
การดูแลผู้ป่วยจริง ผู้ป่วยส่วนใหญ่เข้าใจว่านักศึกษายั งเป็นผู้ต้องเรียนรู้ และ
อนาคตของการบริการสุ ขภาพขึ้นกับการฝึกปฏิบัตินี้ นักศึกษาควรระลึก
เสมอว่า การที่ เขามีโอกาสได้สัมภาษณ์ ได้ตรวจ และรักษาผู้ป่วยเป็น
สิทธิพิ เศษที่ผู ้ป่วยแต่ละคนอนุญาตให้เขาท�ำได้ ในสถานการณ์ส่ วนใหญ่
นักศึกษาจะไม่ได้ตรวจผู้ป่วย หากผู้ป่วยไม่เซ็นยินยอมให้ตรวจ นักศึกษา
ควรขออนุญาตทุกครั้ งเมื่อจะมีการสัมผัสร่างกายของผู้ป่วย หรือซักประวัติ
ส่วนบุคคล นั กศึกษาควรตระหนักเสมอว่าผู้ป่วยอาจถอนค�ำอนุญาตนี้เมื่อ
ใดก็ได้ หรืออาจจะขอให้นักศึ กษาหยุดการกระท�ำบางอย่างที่ก�ำลังท�ำอยู่ได้
แม้ว่าจะเป็นการสอนในคลินิก ผู้สอนควรแนะน� ำผู้ป่วยว่าความร่วม
มือของเขาในการเรียนการสอนนั้ นเป็นเรื่องสมัครใจ ผู้สอนและนักศึกษา
ต้องได้รับการยินยอมด้วยวาจา ก่อนที่นักศึกษาจะสัมภาษณ์ หรือท�ำการ
ตรวจ ในการขออนุญาตผู้ป่วย นักศึกษาควรบอกผู้ป่วยด้วยว่า การตรวจ
นี้มี วัตถุประสงค์หลักเพื่อการเรี ยนการสอน ตัวอย่างของค�ำพูดขออนุญาต
ที่เหมาะสม เช่น “ท่านจะรังเกียจหรือไม่ หากนักศึกษาจะมาขอถามท่าน
เกี่ยวกับการเจ็บป่วยและตรวจร่างกายท่าน ซึ่งจะท�ำให้นักศึกษาได้เรี ยนรู้
เกี่ยวกับการเจ็บป่วยของท่าน”
มีความส� ำคัญเป็นอย่างยิ่งที่ผู ้ป่วยทั้ งหลายควรทราบ และเข้าใจว่า
ความร่วมมือของเขาเป็นความสมัครใจ และการตัดสินใจไม่ให้ตรวจนั้นไม่
ได้มี ผลต่อการดูแลที่เขาควรจะได้รับ การให้ความยินยอมด้วยวาจาน่าจะ
พอเพียงส�ำหรั บการเรียนการสอน แต่ก็ยังมีบางกรณีที่ต้องมีการเซ็นยินยอม
นักศึกษาควรถาม หากสงสัยว่าเรื่องใดควรขอความยินยอมและด้วยวิธีใด
เมื่อน�ำผู ้ ป่วยมาเกี่ ยวข้องกับการเรียนการสอน เพราะประโยชน์ที่จะ
เกิดกับผู้ป่วยเป็นรองจากเรื่ องความจ�ำเป็นในการเรี ยนรู้ของนักศึกษา การ
ดูแลและการรักษาผู้ ป่วยไม่ได้ ขึ้นกับการที่นักศึกษามามี ส่วนเกี่ยวข้อง ควร
ดูแลผู้ป่วยให้เหมาะสม