Page 132 - 04-Patient Safety

520  คู่มือหลักสูตรความปลอดภัยของผู้ป่วยขององค์การอนามัยโลก: ฉบั บสหวิชาชีพ (ฉบับภาษาไทย) เล่ม 4
รายงานความผิดพลาด/สถานการณ์เกือบพลาด เมื่อเร็วๆ นี้ผู ้น�ำด้านความ
ปลอดภัยของผู้ป่วยสังเกตว่า ความไม่ก้าวหน้าในเรื่องนี้อาจเป็นจากหรืออย่าง
น้อยเกิดจาก ความล้มเหลวที่จะให้ผู ้บริโภคมี ส่วนร่วมอย่างมีประสิทธิ ภาพ
และมาเป็นหุ้นส่วน ที่จะสร้างความมั่นใจในความปลอดภัยของการดูแล
ผลของการมีส่วนร่วมของผู้ป่วย
ในขณะที่มี รายงานทางจริยธรรมมากมายที่กล่าวถึงความส�ำคัญของ
การมีผู้ป่วยเป็ นพันธมิตร แต่มี งานวิจัยน้อยมากเกี่ยวกับผลของการเป็ น
พันธมิตรกับผู ้ป่วยที่จะลดอุ บัติการณ์ของความผิดพลาด การศึกษาของ
แกลลาเกอร์ และคณะ (Gallagher et al) [6] ชี้ ให้เห็นความตั้ งใจอย่างแรง
กล้าของผู้ป่วยที่ รักษาในโรงพยาบาล (91%) ต้องการมีส่วนร่วมในกิจกรรม
ป้องกันความผิดพลาด โดยระดับความสบายใจของการเข้ าร่วมแตกต่ างกัน
ไปตามปัญหา ผู้ป่วยสบายใจ (85%) ที่จะถามเกี่ยวกับวั ตถุประสงค์ของ
การให้ยา แม้ ว่าเกือบครึ่ง (46%) ไม่สบายใจอย่างยิ่งที่จะถามผู้ให้บริการ
ว่าเขาล้างมื อหรือยัง
ในปี ค.ศ.2005 บทความโดย แกลลาเกอร์ และลูคั ส (Gallagher and
Lucas) [7] เกี่ยวกั บการเปิดเผยความผิดพลาดทางการแพทย์แก่ ผู้ป่วย
ผู้เขียนกล่าวว่ามี 7 การศึ กษาที่ประเมินทัศนคติของผู้ป่วยต่อการเปิดเผย
การศึกษาเหล่านี้รายงานช่ องว่างระหว่างความชอบของผู้ป่ วยกับความ
กลัวของผู้ ให้บริการสุขภาพว่า การให้ข้ อมูลกั บผู้ป่วยจะท�ำให้ถู กด�ำเนิน
การทางกฎหมาย โชคดีที่มี ความพยายามอย่างมากในการพัฒนานโยบาย
การให้ข้อมูลแก่ ผู้ป่วยอย่างเปิ ดเผยตรงไปตรงมา และตั้งแต่ปี ค.ศ.2005
โรงพยาบาลจ�ำนวนมากได้น�ำนโยบายนี้มาใช้ โดยไม่เกิดผลกระทบทางลบ
ที่ชั ดเจนแต่อย่างใด
ท�ำอย่างไรให้ผู้ป่วยมีส่วนร่วมในการรักษา
ผู้ป่วยและครอบครัวเป็นคนที่อยู่ตลอดการรักษา ในขณะที่ผู ้รักษา
สาขาต่างๆ มาแล้วก็ไปเป็นช่วงๆ เพื่อให้การรักษาตามความเชี่ยวชาญของ
เขา เราทราบดีว่ าการไม่ประสานกันของการรักษาและแผนการดู แลจะท�ำให้
การดูแลอย่างไร้รอยต่อไม่ประสบผลส� ำเร็จ การอยู่อย่างต่อเนื่องของผู้ป่วย