Page 143 - 04-Patient Safety

531 
คู่มือหลักสูตรความปลอดภัยของผู้ป่วยขององค์การอนามัยโลก: ฉบับสหวิชาชีพ (ฉบับภาษาไทย) เล่ม 4
ความต้องการของแต่ละคนต่างกั น หากผู้ป่วยมี ประวัติ ครอบครัว
ที่ มีหัวใจล้มเหลว แพทย์จะต้ องให้เวลามากขึ้นในการพูดถึงความเสี่ยงที่
เกี่ยวข้องกับแผนการรั กษาเรื่องนี้ และให้ความสนใจต่ อความวิตกกั งวล
ของผู้ป่วยหากมี
กฎง่ายๆ ที่ควรจ�ำเกี่ยวกับความเสี่ ยงคือ ผู้ป่วยทุกคนควรได้รับ
ข้อมู ลเรื่องการรั กษาที่อาจมีอันตรายได้ แม้ว่าอันตรายจะน้ อยนิดและไม่
รุนแรงแต่เกิดได้ บ่อย การน�ำกฎนี้ไปใช้จะช่วยให้ผู้ให้บริการสุขภาพให้ข้อมูล
ตรงกับความต้องการของผู้ป่วย วิธีการนี้ช่วยให้ การสื่อสารระหว่างผู ้ป่วย
และผู้ให้บริการสุขภาพดีขึ้น โดยมีการพูดคุยกันมากขึ้น
นักศึกษาจะสังเกตได้ว่า การให้ข้อมู ลมากเกินไปในครั้งเดียวก็ท�ำให้
ผู้ป่วยสับสนได้ การให้ข้อมู ลควรให้อย่ างระมัดระวัง และให้เหมาะสมกับ
สถานการณ์ของผู ้ป่วยแต่ละคน เราสามารถหลีกเลี่ยงการให้ข้ อมูลมาก
เกินไปได้ โดยถามค�ำถามง่ายๆ หรือพูดประโยคง่ายๆ ตอนเริ่มต้นการพูด
คุยกัน ดั งตัวอย่างเช่ น
ฉันจะขอตรวจสอบการให้ข้อมู ลของฉันกับคุณ เพื่อที่จะท�ำให้มั่นใจ
ว่า ฉันได้ให้ ข้อมูลคุณมากพอเกี่ยวกับการวินิจฉัย/การรักษา
หรือ หากคุณรู้สึกว่ า คุณได้ข้ อมูลมากพอแล้วไม่ว่าขณะใดก็ตาม
โปรดบอกให้ฉันทราบด้วย
นักศึกษาจะเรี ยนรู้ได้อย่างรวดเร็วว่า ผู้ป่วยไม่ สามารถจดจ�ำข้อมู ล
ที่ส�ำคั ญได้ ในขณะที่เขามีความวิตกกังวลมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องการ
วินิจฉัย ซึ่งส�ำหรับผู้ป่วยแล้วอาจเป็ นสิ่งที่เข้าใจได้ยาก ผู้ป่วยบางคนไม่ได้
ต้องการข้อมูลมากมาย เพื่อตั ดสินใจเกี่ยวกับการรักษา อย่างไรก็ตามการ
พูดคุย การอธิบาย และการตอบค�ำถาม ยังเป็นสิ่งจ�ำเป็นต่อการคงความ
เคารพต่อความเป็นตัวของผู้ป่วยเอง บางครั้งผู ้ป่วยอาจมี รายการค�ำถามที่
เขาต้องการที่จะพูดคุยกับผู้ให้ บริการสุขภาพของเขา นักศึกษาต้องไม่รู้สึก
ว่าก�ำลังถู กคุกคามด้วยสิ่งนี้และควรตอบไปที ละค�ำถามอย่างสงบ การมี
ผู้สอนหรือมี ผู้นิเทศอยู่ด้ วยก็จะดีกว่า แต่หากไม่มีใครอยู่ด้วยเลยนักศึกษา
ควรจะบอกแก่ผู ้ป่ วยว่า เขาจะตรวจสอบค� ำถามเหล่านี้กั บผู้สอนหรือ
ผู้นิเทศอีกครั้ง