Page 145 - 04-Patient Safety

533 
คู่มือหลักสูตรความปลอดภัยของผู้ป่วยขององค์การอนามัยโลก: ฉบับสหวิชาชีพ (ฉบับภาษาไทย) เล่ม 4
ในสถานบริการที่มีงานยุ่ง ผู้ให้บริการสุขภาพมีความจ�ำเป็นต้องแยก
ผู้ป่วยบางกลุ่มออกไปเป็นกลุ่มเฉพาะ ผู้ป่วยหรือกลุ่มผู้ป่วย (เช่น ผู้ติ ดยา
เสพติดชนิดฉีด) ถูกมองว่ าเหมือนกั นหมดโดยทีมผู้ให้บริการสุขภาพเป็น
เรื่องที่ส�ำคัญเป็ นอย่างยิ่งที่นักศึกษาควรตระหนักว่า การที่มีความรู้สึกที่ไม่
ดีต่อกลุ่มนี้ อาจขัดขวางต่อเป้าหมายและการตัดสินใจของการรักษา ซึ่งใน
ความเป็นจริงกลุ่ มนี้ต้องการการดูแลมากกว่า มิ ใช่น้อยที่สุด เพราะความ
เห็นและทั ศนคติส่วนบุคคลที่มาบดบังการตัดสิ นใจทางคลินิกที่ถู กต้อง มี
ผลท�ำให้รักษาผิดหรือวิ นิจฉัยผิ ด
ขั้นตอนที่ 6 Strategy and Summary (S) กลยุ ทธ์และสรุป
เป็นความคิดที่ดีเสมอที่จะสรุปข้อมูลเมื่อจบการสนทนา ผู้ป่วยอาจมี
ค�ำถามเพิ่มเติม หรืออาจจ�ำบางเรื่องที่ส�ำคั ญนี้ได้ หากมีเรื่องใหญ่ขึ้นมาใน
นาทีสุดท้ าย ควรเก็บไว้ในการประชุมครั้งต่อไป นักศึกษาควรได้ รับก� ำลัง
ใจฝึกปฏิบัติกิ จกรรมเหล่านี้ทันทีที่เริ่มปฏิ บัติ งานกับผู้ป่วย การซักประวั ติ
และถามถึงความวิ ตกกังวล เป็นโอกาสที่ส�ำคั ญที่สุด ที่จะได้สร้างการมีส่วน
ร่วมของผู้ป่วยอย่างกระตือรือร้นโดยการรับฟัง ถามค�ำถามทั้งปลายปิดและ
ปลายเปิด และถามผู้ป่วยว่าเขาเข้าใจสภาพหรือสถานการณ์ของเขาหรื อไม่
(เขารู้หรือไม่ว่าเขาเป็นโรคอะไร) การให้ก�ำลังใจผู้ป่วยให้ ถามค�ำถามเป็น
ขั้นตอนแรกในการสร้างการมีส่วนร่วม
การส่งเสริมให้ผู้ป่วยมีส่วนร่วมในการดูแลตัวเอง
ผู้ป่วยที่ มีความกระตือรือร้นในการรั กษาโรคเรื้อรัง มักจะได้ผลลัพธ์
ของการรักษาดีกว่ ากลุ่ มที่ขาดความกระตือรื อร้น [15-17] ผู ้ป่ วยและ
ครอบครัวสามารถรับรู้ถึ งโอกาสในการมีส่วนร่วมกับการป้องกันเหตุการณ์
ที่ไม่พึ งประสงค์ โดยท� ำกิจกรรมการสร้างความตระหนัก (การรับรู้) และ
การศึกษาเกี่ยวกับความเสี่ ยงที่สามารถป้ องกันได้ ผู้ให้บริการสุขภาพควร
ให้ก� ำลังใจ และเปิดโอกาสให้ผู ้ป่วยได้พู ดเกี่ยวกับความวิตกกังวลในเรื่อง
ความปลอดภัยของเขา