Page 153 - 04-Patient Safety

541 
คู่มือหลักสูตรความปลอดภัยของผู้ป่วยขององค์การอนามัยโลก: ฉบับสหวิชาชีพ (ฉบับภาษาไทย) เล่ม 4
ฉั นแนะน�ำว่ าเราลองเดินตามแผ่นป้ ายบอกทางที่ฉั นเห็นตรงทางเข้ า
โรงพยาบาลจะดีหรือไม่
หลังจากที่ฝ่ าฝูงคนออกมาได้ เราได้มาถึงทางเข้าโรงพยาบาล และ
ในที่สุดเราก็มาถึงแผนกทางเดินอาหาร ลูซี่กล่าวว่า “โอ้ใช่แล้วที่นี่เอง ขอให้
คุณถามพยาบาลที่นั่น ส่วนฉันจะไปที่ห้องเรียนของฉัน โชคดีนะ”
พยาบาลบอกฉันว่า ฉันไม่ควรมาแผนกนี้โดยตรง คุณควรไปที่แผนก
ฉุกเฉินก่อนและเขาจะเป็นคนตัดสิ นใจให้ท่านไปแผนกไหนต่อ ดังนั้นฉันจึ ง
ไปยังห้องฉุ กเฉินพบว่ามีคนรออยู่มาก มีคนบอกฉันว่ าฉันต้องรอ “คุณควร
มาเช้ากว่านี้” พยาบาลกล่ าว (ฉันมาถึงแต่เช้าแล้วนะ ฉันค้านในใจ)
ในที่สุดฉันได้ พบแพทย์เวชปฏิบัติ ทั่วไปท่านหนึ่ งที่สั่งเอกซเรย์และ
ตรวจทางห้องปฏิบัติการ ไม่ มีใครพู ดอะไรกับฉั น ในขณะนั้นฉันรู้สึกกลัว
มากกว่าเมื่อตอนที่ฉันตื่นขึ้นมาปวด
ฉั นอยู่ที่ โรงพยาบาลทั้งวัน จากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง เมื่อสิ้ นสุด
ของวัน แพทย์ท่านหนึ่งเดินมาหาฉันและบอกฉันเพียงไม่กี่ ค�ำว่าฉันปกติ
ไม่มี อะไรต้องวิตกกังวลและแล้ วฉันก็เริ่ม “หายใจได้อีกครั้ง”
ฉั นอยากจะบอกผู้บริหารโรงพยาบาลว่าเขาควรรับรู้ ว่าคนทุกคน
ที่มาโรงพยาบาลแม้ว่าจะไม่ มีโรคที่ร้ายแรงอะไรจะรู้สึกเครียดและไม่สบาย
เราอยากได้คนมาดูแลเรา คนที่จะเข้าใจเรื่องของเราและเข้ าใจความรู้สึก
ของเรา ว่าท�ำไมเราจึ งรู้สึ กแย่เช่ นนั้น เราต้องการการสื่อสารที่ชัดเจน
ระหว่างผู้ปฏิบัติงานและผู้ป่วยเราต้องการข้อมูลที่ชัดเจนว่าเราจะใช้บริการ
ของโรงพยาบาลได้อย่างไร ฉันเข้าใจว่าคุ ณไม่สามารถรักษาให้ทุกคนหาย
ได้ (ด้วยความโชคร้าย) ท่านไม่ใช่พระเจ้าแต่ฉันแน่ใจว่าท่านสามารถมีความ
เป็นเพื่อนกับผู ้ป่วยได้ ไม่น่าเชื่อเลยว่าแพทย์และพยาบาลมี อ�ำนาจด้วย
ค�ำพูด ลักษณะท่าทางและความเข้ าใจถึงสถานการณ์ ของผู้ ป่วย เขาก็
สามารถท�ำให้ผู้ป่วยรู้สึกมั่นใจและผ่อนคลายได้
โปรดอย่าลื มอ�ำนาจนี้ซึ่งไม่น่าเชื่ อเลยว่าจะมีประโยชน์อย่ างมาก
ส�ำหรับมนุษย์ ปุถุ ชนที่เข้ามาใช้บริการของโรงพยาบาล
ด้วยความนับถื อ
อลิซ