Page 88 - 04-Patient Safety

476  คู่มือหลักสูตรความปลอดภัยของผู้ป่วยขององค์การอนามัยโลก: ฉบั บสหวิชาชีพ (ฉบับภาษาไทย) เล่ม 4
วิทยาศาสตร์ของการปรับปรุง 5
วิทยาศาสตร์ของการปรับปรุ งมีแหล่งก�ำเนิดมาจากงานของ ดับบลิว
เอ็ดเวิร์ด เดมิ่ ง (W. Edwards Deming) ผู้ซึ่งเป็นบิดาแห่งทฤษฎี การ
ปรับปรุง เขาอธิบายว่าการปรับปรุงมีความรู ้ 4 องค์ประกอบเป็นฐานคิด
[4] คือ (i) การเห็นคุณค่าของระบบ (ii) ความเข้าใจการผันแปร (iii) ทฤษฎี
ของความรู้และ (iv) จิตวิทยา
เดมิ่งกล่าวว่า เราไม่ จ�ำเป็นต้องเข้ าใจความรู้ เหล่านี้อย่างลึ กซึ้ง
เพื่อการน�ำไปใช้ [5] อุปมาดั่งที่ผู้น�ำด้านการปรับปรุงกล่าวไว้ว่า เราสามารถ
ขับรถได้โดยไม่ ต้องรู้ว่าเครื่องยนต์ท�ำงานได้ อย่างไร [4,6] นักศึ กษาในชั้นปี
ต้นๆ ต้องการเข้าใจพื้นฐานของวิ ทยาศาสตร์การปรับปรุงเท่านั้น และที่ส�ำคัญ
คือ เขาต้องรู้ว่ามีวิธีการต่างๆ ในกระบวนการของการปรับปรุงการดูแล [7]
การเห็นคุณค่าของระบบ
การน�ำแนวคิดของเดมิ่ งมาใช้กับงานบริการสุขภาพ เราต้องจ�ำไว้
เสมอว่า ผลลั พธ์ของการดูแลผู ้ป่ วยเกี่ยวข้องกั บระบบที่ซับซ้ อนของ
ปฏิสัมพันธ์ ระหว่างผู้ ให้บริการสุขภาพ หั ตถการและเครื่องมือ รวมทั้ง
วัฒนธรรมขององค์กรและผู ้ป่วย ดังนั้นจึ งมีความส�ำคัญที่นักศึกษาควร
เข้าใจการพึ่งพาซึ่งกันและกันและความสัมพั นธ์ของส่วนต่างๆ (แพทย์
ทันตแพทย์ เภสัชกร ผดุงครรภ์ พยาบาล ผู้ให้บริการสุขภาพอื่นๆ ผู้ป่วย
การรักษา เครื่องมือ หั ตถการห้องผ่ าตัดและอื่นๆ) ด้วยวิธีนี้ก็จะเพิ่มความ
แม่นย�ำของการท�ำนายที่อาจจะส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของระบบ
ความเข้าใจการผันแปร
การผันแปรคือ ความแตกต่างระหว่างสิ่งคล้ายกันตั้งแต่สองสิ่งขึ้นไป
เช่น อัตราความส�ำเร็จ
ที่ต่างกันของการผ่ าตัดไส้ติ่ งของสองภูมิ ภาคของประเทศหนึ่ง หรือ
อัตราฟันผุ ที่แตกต่างกันของสองภูมิ ภาคการผันแปรมี มากในงานบริการ
สุขภาพและผลลัพธ์ที่เกิดขึ้ นกับผู้ป่วยก็สามารถแตกต่างกันจากหอผู้ป่วย
หนึ่งไปยังอีกหอผู ้ป่ วยหนึ่ง จากโรงพยาบาลหนึ่ งไปยังอีกโรงพยาบาล
หนึ่ง จากภู มิภาคหนึ่ งไปยังอี กภูมิภาคหนึ่ งและจากประเทศหนึ่งไปยัง